مریم پنج ساله بود که نخستین بار واژه حرامی را شنید. این اتفاق در یک پنجشنبه روی داد. باید چنین باشد، چون مریم به یاد آورد که آن روز سردرگم و بی قرار بود. تنها پنجشنبه ها چنین بود، روزی که جلیل در کلبه به دیدارش می آمد. برای گذراندن وقت تا آن دم که سرانجام ببیندش،گذرانی از بین علف هایی که در فضای باز موج زنان تا به زانویش می رسید، مریم از یک صندلی بالا رفته مجموعه چای خوری چینی مادرش را پایین آورد. آن مجموعه چای خوری تنها یادگاری بود که مادر مریم، ننه ، از مادر خویش داشت که وقتی ننه دو سال داشت مرده بود.

مردم به کسانی که به آن ها دروغ می گویند رای می دهند! مردم به کسانی که آن ها را مسخره می کنند رای می دهند! مردم به کسانی رای می دهند که میلیاردها هزینه میکنند تا به آتش بازی و کبوتر رها کردن انتخاب شوند! مردم میخواهند برده باشند، دوست دارند برده باشند، آن ها این را دوست دارند!