رساله عیش پیری را هنگامی که از حریف نیرومندی چون سزار شکست خورده و در غم مرگ دخترش سوگوار بود. برای تسلی خاطر خود نوشته است. در این رساله دو جوان از کاتون سخنور نامی روم، میخواهند که آن ها را در تحمل بار پیری با چند پند، یاری کند و او نیز موجبات نگرانی پیری را مورد بحث قرار می دهد و نه تنها پیری را بی حاصل محکوم نمیکند.