انقلابی که ناچار بود برای پیروز شدن قلب سلطنت، سینه‌ی ملکه ای را که ضمناً سینه‌ی یک زن و مادر هم بود، هدف قرار دهد. در انقلاب فرانسه از هر ابزاری برای رسواکردن ماری آنتوانت استفاده شد تا او را به زیر تیغ گیوتین روانه کنند. ولی لحن گفتارها زمانی که یک بوربون در سال 1815 بار دیگر به سلطنت فرانسه رسید، به سرعت تغییرکرد و تصویر چهره‌‌ی ماری آنتوانت با هاله‌ی مقدّس، مزیّن و تعابیر ستایشگرانه به عمل آمد. امّا ماری آنتوانت نه آن زن مقدّس و بزرگ مورد ادّعای سلطنت‌طلبان بود و نه آن زن هرجایی که دادگاه انقلاب او را به مردم معرفی کرد. او صاحب یک شخصیّت معمولی ویژه‌ی زنان عادی بود و لذا نمی‌توان او را فوق‌العّاده باهوش و یا بسیار کودن نامید، ولی تاریخ برای خلق یک تراژدی تکان‌دهنده هرگز نیازی به یک بازیگر اصلی به عنوان قهرمان نمایش خود ندارد. یکی از این تراژدی‌ها و یکی از زیباترین قهرمان‌بازی‌های ناخواسته‌ی تاریخ، همین تراژدی ماری آنتوانت است.