الویا شاو از سه شنبه ی گذشته ناپدید شده است. آخرین بار مقابل درب ورودی مدرسه ابتدایی اش در محله ی هانتس پوینت با یک ژاکت بهاره ی سفید، شلوار جین آبی و چکمه های صورتی دیده شده است. خودم را وارد می کنم به چهره ی توی عکس نگاه کنم، به ویژگی های صورتش که اندکی چرکین ولک شده اند، همان جا خشکم میزند. تصویر الویا شاو می توانست انعکاس چهره ی خودم در آینه باشد. سیزده ساب قبل در صورتی که هر گونه اطلاعی از مکان تقریبی یا هر نوع اطلاعات مربوط به الویا شاو دارید، لطفا با شماره زیر تماس بگیرید...

اصلا جریان سقوط اخلاقی انسان به امروز و دیروز بر نمیگردد. بلکه به دفعات گفته ایم که یک پدیده ی تاریخی است و سن آنبه اندازه سن تپه ها و کوه ها می باشد، فعلا که با هم ادعای رفاقت می کنیم. فردا مخالفت ها شروع می شود. بعد از این عدم هماهنگی، مقابله و جنگ آشکار، سایر مردم هم با تماشا کردن منتظر می مانند و مشغول شرط بندی می شوند که میزان استقامت ما چقدر است.

داستانخوشه های خشم داستان مردمانی است که اجدادشان برای به دست آوردن زمین برای کشت و کار و زندگی، سالیان سال قبل با سرخپوستان جنگیده و آن ها را از بین برده اند تا بتوانند زمین هایشان را تصاحب کنند. داستان از روزگاران خوبی خبر می دهد که این مردمان غاصب به کشت پنبه پرداخته ولی به مرور زمان و بعد از دهها سال زمین ها را نابارور کرده انمد و برای رهایی از این وضعیت و پر کردن شکم شان به بانکها برای گرفتن وام روی آوردند و در نهایت بخاطر بدی شرایط خاک و عدم بدست آوردن محصول کافی بدهکار بانک شده اند و درذ ازای آن زمین هایشان را در رهن بانک گذاشته بودند از دست داده و خود به عنوان مستاجر به کشت و کار و زندگی در زمینهایی ادامه دادند که روزی به خودشان تعلق داشت تا اینکه نمایندگان بانک به آنها اعلام کردند به جای استفاده از این افراد برای کشت و کار می خواهند از تراکتور و فقط یک راننده استفاده کنند و آن ها را به زور از زمین هایشان بیرون کردند...